Οι Τρεις Ιεράρχες

Oμιλία της Διευθύντριας του ΕΠΑ.Λ. Αμφιλοχίας στο ιερό ναό του Αγίου Αθανασίου Αμφιλοχίας στις 30 Ιανουαρίου 2014

 

   Σεβαστοί πατέρες,

   Κύριοι Διευθυντές των σχολικών μονάδων,

   Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,

   Κυρίες και Κύριοι

   Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες

   Γιορτάζουμε σήμερα τη μνήμη των τριών Ιεραρχών , των αγίων προστατών της παιδείας και των γραμμάτων. Τους τρεις μεγίστους φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος , τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, τον Μέγα Βασίλειο και τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

 

                                                 Ποιοι είναι οι τρεις Ιεράρχες;

   Ο Μέγας Βασίλειος , γιος υπερπολύτεκνης και Αγίας οικογένειας , σπουδάζει φιλολογία, φιλοσοφία, νομική, ρητορική, γεωμετρία, αριθμητική, αστρονομία, μουσική, ιατρική, στο εύρος και στο βάθος που είχαν οι επιστήμες αυτές τον 4Ο μ. χ. αιώνα , και με τόση επιμέλεια σν να είχε ασχοληθεί με μία μόνο απ΄ αυτές. Αφού εξάσκησε το επάγγελμα του διδασκάλου της ρητορικής και του δικανικού ρήτορα, μοιράζει την περιουσία του και ακολουθεί το μοναχικό βίο. Χειροτονείται πρεσβύτερος , αρχικά, και το 370 μ. χ. , και σε ηλικία 41 χρονών , χειροτονείται επίσκοπος Καισαρείας.

   Ως άριστος ποιμένας βοηθούσε κάθε πεινασμένο και αδικημένο , με όσες δυνάμεις διέθετε, αφού ο ίδιος ήταν καχεκτικός και άρρωστος. Πέθανε σε ηλικία 49 χρονών , ακτήμων , αδύνατος από την άσκηση και την προσφορά , σκελετωμένος με μαύρα μαλλιά και όχι ευτραφής και υπέργηρος πάνω σε έλκηθρα με κόκκινα παλτά , να σκαρφαλώνει στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών , να κατεβαίνει μέσα στις καμινάδες , όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν οι διαφημιστές των πολυεθνικών εταιρειών στο όνομα του κέρδους, και να μοιράζει παιχνίδια στα καλοαναθρεμμένα βλαστάρια των δυτικών κοινωνιών- παιχνίδια που τα έφτιαξαν τα λιπόσαρκα χεράκια των παιδιών του τρίτου κόσμου.

Ανάλογες και επιτυχείς ήταν και οι σπουδές του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Θεολογία, φιλοσοφία, ρητορική και ιατρική. Αφού άσκησε καθήκοντα διδασκάλου στην Αθήνα , επιστέφει στη γενέτειρά του , τη Ναζιανζό , επικουρούμενος τον πατέρα του στις υποθέσεις της επισκοπής. Στη συνέχεια τον βρίσκουμε να ασκητεύει μαζί με τον Άγιο Βασίλειο στον Πόντο , για να καταλήξει ξανά στην πατρίδα του , όπου χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος. Στο νέο μετερίζι υπηρετεί το Χριστό και την πίστη του. Διδάσκει, αλλά ασκεί μεγάλο κοινωνικό έργο , καθώς βρίσκεται στο πλευρό του ποιμνίου του σε κάθε περίσταση και ανάγκη. Παράλληλα γίνεται , όπως ο Μέγας Βασίλειος , ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς τόσο των ειδωλολατρών , όπως ο Ιουλιανός ο παραβάτης , όσο και των αιρετικών. Αργότερα, στην Κωνσταντινούπολη , αφού πολέμησε και νίκησε τους αιρετικούς , του δόθηκε ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος της Βασιλεύουσας. Προς το τέλος της ζωής του αποσύρεται σε κτήμα της Αριανζού, όπου θα αφιερώσει το χρόνο του στην προσευχή , τη μελέτη και τη συγγραφή. Θα αφήσει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 62 χρονών.

   Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος , γόνος πλούσιας αλλάς ευσεβούς οικογένειας , μένει ορφανός από πατέρα , λίγο καιρό μετά την γέννησή του . Η μητέρα του Ανθούσα , δεν ξαναπαντρεύτηκε , θέλοντας να αφιερώσει όλες τις φροντίδες της στην ανατροφή του γιου της. Από μικρός έδειξε την αγάπη του τόσο για τα γράμματα όσο και για τη χριστιανική πίστη. Σε ηλικία 20 χρονών ξεκίνησε να εργάζεται ως δικανικός ρήτορας ( δικηγόρος, δηλαδή) στην Αντιόχεια , με μεγάλη επιτυχία. Δεν εξάσκησε πολύ το επάγγελμα αυτό , αφού όνειρό του ήταν να μονάσει και να αφιερωθεί στον Χριστό. Εισέρχεται σε μοναστήρι , μελετάει και συγγράφει , αλλά δεν παραλείπει να ασχολείται με τις καθημερινές εργασίες του μοναστηριού. Με τη χάρη του Ιησού Χριστού . κάνει θαύματα και θεραπεύει ανίατες αρρώστιες . χειροτονείται διάκονος και αργότερα πρεσβύτερος . Στέκεται στο πλευρό και στις ανάγκες του ποιμνίου του , ανακουφίζοντας τις καρδιές τους. Τότε του δόθηκε ο χαρακτηρισμός « Χρυσόστομος»   , αφού τα λόγια του είναι χρυσάφι για τις ψυχές των χριστιανών.

Η φήμη του εξαπλώνεται παντού. Όταν χηρεύει ο θρόνος της Κωνσταντινούπολης , θα απαχθεί από στρατιώτες και θα χρηστεί Πατριάρχης της πόλης. Όμως οι ραδιουργίες , οι συκοφαντίες και οι διωγμοί από τη βασίλισσα Ευδοξία και τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλο του ανοίγουν το δρόμο της εξορίας κα της ταλαιπωρίας για αρκετά χρόνια. Η κακή κατάσταση της υγείας του τον οδηγεί σε μοναστήρι του Αγίου Βασιλίσκου , όπου εκεί αφήνει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 60 χρονών.

Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε ότι τι μεγαλείο των Τριων Ιεραρχών οφείλεται στις μητέρες τους, στην Αγία Εμμέλεια, μητέρα του Αγίου Βασιλείου, στην   Αγία Νόννα , μητέρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και στην Αγία Ανθούσα, μητέρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου , αφανείς ηρωίδες που αποτελούν λαμπρό παράδειγμα για τις σύγχρονες μητέρες , οι οποίες πρέπει να διατηρήσουν ακλόνητο και αδιάλυτο τον ιερό θεσμό της οικογένειας.

Αλήθεια, τι διδάσκονται σήμερα οι μαθητές μας για τη ζωή , τη διδασκαλία τους , την προσφορά και το γενικότερο πνεύμα των Τριών ιεραρχών, μέσα στα σχολεία;

Τι θα προβάλλουν την ημέρα της εορτής τους οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα για να υπογραμμίσουν την επίσημη ημέρα των προστατών της παιδείας;

Όταν ο Ιουλιανός ο παραβάτης θεωρώντας απαίδευτους τους χριστιανούς , απαγόρευσε να διδάσκονται και να διδάσκουν αρχαίους συγγραφείς , ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραψε κάποια από τα εμπνευσμένα ποιήματά του στην αρχαία ελληνική γλώσσα .

Σήμερα, ποιος θα ορθώσει το ανάστημά του στην κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας από τα greeklisch;

Όταν η αντίθεση μεταξύ ειδωλολατρικού και χριστιανικού κόσμου έπαιρνε διαστάσεις, οι Τρεις Ιεράρχες έριξαν γέφυρες, για να περάσει εύκολα και ομαλά η χριστιανική διδασκαλία στις ψυχές και των Ελλήνων, σήμερα ποιος από εμάς θα διαμαρτυρηθεί στην επερχόμενη προαιρετική διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και της Ιστορίας, στην αποκαθήλωση των ιερών συμβόλων και εικόνων από τα Δημόσια Σχολεία;

Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι δικοί μας Άγιοι. Οι Άγιοι των Ελλήνων. Από αυτούς παραλάβαμε τον πολύτιμο θησαυρό μας, τον μεγαλύτερο πλούτο μας , την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Στις δικές τους φωτεινές διάνοιες, στις δικές τους αγιασμένες ψυχές συναντήθηκαν τα ελληνικά γράμματα με τα χριστιανικά διδάγματα και συνέθεσαν τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό.

Αν δε θέλουμε , υποκριτικά , η εορτή τους να είναι μία εκπαιδευτική αργία, τότε όλοι μας καλούμαστε να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας, να μετανοήσουμε, να επιστρέψουμε στο πνεύμα τους, να τους μιμηθούμε και να δημιουργήσουμε ένα νέο «κρυφό σχολειό», ένα σχολειό που να μη δίνει στείρες γνώσεις και να βγάζει απαίδευτους νέους στην κοινωνία, αλλά ένα σχολειό που ένα σκοπό να έχει: « το ομοιωθείναι τω Θεω , κατά το δυνατόν ανθρώπου φύσει», όπως ο Μέγας Βασίλειος λέει, δηλαδή να φτάσει ο άνθρωπος όπου του επιτρέπει η ασθενής κι επιρρεπής στην αμαρτία φύση του, να ομοιάσει στον Άγιο και τέλειο Θεό.

                                                     ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ